تحلیل ساختاری- کارکردی مسکن روستایی با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: دهستان رومشگان شرقی، شهرستان کوهدشت)

یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین مؤلفه‌های پایگاه  اجتماعی- فرهنگی هر خانواده­، مسکن می­باشد که نقش مهمی در تامین آسایش و امنیت هر خانواده دارد. بر­این اساس عوامل متعددی بر سطح پایداری مسکن روستایی تأثیرگذار می باشند که شناخت و تحلیل آن‌ها در برنامه‌ریزی­های آتی مسکن روستایی مفید و مؤثر خواهد بود. هدف از این پژوهش انطباق ساختار و کارکرد مسکن با شاخص‌های توسعه پایدار در روستاهای دهستان رومشگان شرقی می­باشد. نوع تحقیق­، کاربردی و از نظر ماهیت روش، توصیفی- تحلیلی و برای گردآوری داده­ها از روش­های کتابخانه­ای و میدانی بهره گرفته شده است. جامعه آماری این تحقیق روستاهایی در نظر گرفته شد که در 5 سال اخیر بیشترین وام را از بنیاد مسکن شهرستان دریافت کرده­اند. جمع­آوری داده­ها از طریق پرسشنامه صورت گرفته است که به‌صورت تصادفی بین مردم روستا توزیع و پخش شده است. ضریب آلفای کرونباخ با هدف تشخیص پایایی پرسشنامه محاسبه شده است که در این پژوهش برای سه بخش پرسشنامه(­ابعاد اقتصادی، اجتماعی وزیست محیطی) به ترتیب، 850/0، 631/0، 729/0 به دست آمده که این حاکی از مناسب بودن ابزار پژوهش است. جهت تجریه و تحلیل داده­ها از تحلیل عاملی، t تک نمونه­ای، واریانس و مدل ویکور بهره گرفته شده است. یافته­های تحقیق نشان داد که 10 عامل امنیت و سلامت مسکن، اقتصادی، دسترسی به امکانات و خدمات، رفاه و کیفیت زندگی، دوام مصالح در مسکن، رضایت از معماری‌، توسعه زیرساخت­ها، همسازی با منابع طبیعی، بهره­وری و برخورداری واحدهای مسکونی از فضا، قادر هستند که بیش از 59/0 درصد از واریانس شاخص‌های تحقیق را تبیین کنند. یافته­ها t تک نمونه‌ای بیانگر این است که مساکن روستایی در روستاهای نمونه از میانگین نظری مورد نظر، پایین­تر قرار دارند ولی تأثیرات مثبتی در پایداری مساکن روستایی به‌دنبال داشته است. همچنین یافته­های مدل ویکور نشان داد که روستای رشنوده با میزان(04/0) بالاترین رتبه و روستای محمدآباد گراوند با میزان(56/0) پایین­ترین رتبه از لحاظ برخورداری از پایداری مسکن روستایی در بین روستاهای محدوده مورد مطالعه را به خود اختصاص داده­اند.